domingo, 29 de agosto de 2010

SUEÑOS DE MARIPOSA...

SUEÑOS DE MARIPOSA

De un sueño siempre escondido
sin ver más luz que las noches
en pesadillas dormido
entre llantos y reproches,

Siempre busca en el jardín
la tímida mariposa
que no logrará su fin
ser deseada cual Diosa

Se acabó la primavera
Y la mariposa murió
sin ilusiones siquiera
de un amor que no encontró

No creo que al fin del vuelo
hallara su recompensa,
y si muerto está en el cielo
Amor muerto no compensa...

Carmen Patiño Fernández
Carmiña
La Coruña 30 de junio de 2008


https://resources.safecreative.org/work/1008297173369/label/barcode2-150

CANTA CANTA CANTADOR...

Canta …


Canta, canta, cantador
cantando chega o bo tempo
piando van os paxáros
empuxados polo vento

Tamén cantan os remeiros
cando van cóas suas lanchiñas
e levan as redes rotas
con o peso das sardiñas

Canta canta cantador
nunca pares de cantar
alegráme coa alborada
que a noite imos bailar

Levaréi medias de seda
e a sainha remangada
Para lucir as perniñas
Da túa moza resalada

Vinde a bailar rapaciñas
Bailade ao ritmo da gaita
Alegrade a Romaría
Da nosa virxen da Barca

Vinde cantando romeiros
Que hoxe día de Leticia
Cantade a virxe da Barca
A nosa nae de Galiza…

Carmen Patiño Fernández
Carmiña
A Coruña día 15 de Junio de 2005


https://resources.safecreative.org/work/1008297172904/label/barcode-150

lunes, 23 de agosto de 2010

LOS ABANDONADOS DE DIOS

Los abandonados de Dios
LOS ABANDONADOS DE DIOS

Code: 1008237126486
Date Aug 23, 2010 7:46 PM UTC

¡Ves mujer!

Si mis ojos son dos perlas
¿Porque se mueren de hastío?
¿Porque cubro mi cabeza?
¿Y porque muero de frío?

Dime que hay de diferencia
entre tu tierra y la mía
¿ Porque en tu tierra hay la paz ?
Y en la mía guerra fría...


¿Acaso no es el Gran Dios?
que vela por los humanos,
¿O será que en el Sahara?
No somos vuestros hermanos,

Tantos años ya llevamos
en el desierto sin nada
que de luto está la arena
y nuestra boca callada...

Ahora ¿Dime,mujer?
si eres madre y tienes niños..
como podrías vivir
viendo morir a tus hijos
¡Entre el hambre y desaliño...!

Carmen Patiño Fernández
Carmiña

La Coruña día 20 de Abril de 2008

AS DE CORAZONES

AS DE CORAZONES

Code: 1008237126462
Date Aug 23, 2010 7:44 PM UTC


AS DE CORAZONES


Jugamos a las cartas y perdí…
Allí dejé morir mis ilusiones
Más el tiempo que he pasado ya sin ti
es la prueba de dos rotos corazónes--

Reparto la baraja que has cortado
Sin saber quien ha sido el ganador
más yo creo que al perder yo he ganado
terminando con el juego del dolor...

Por eso esconderé en la otra manga
la carta que me queda por jugar...
y si un día este ..As,,, necesitara
¡Seguro que al amor he de ganar!


Carmen Patiño Fernández
Carmiña
La Coruña día 14 de Mayo de 2008

TU NOMBRE GRABÉ EN LA ARENA...

Tu nombre grabé en la arena

Code: 1008237126455
Date Aug 23, 2010 7:43 PM UTC


En la arena de la playa
dibujé un corazón
y tu nombre fui a grabar

Cuando tu nombre grabé
el corazón cobró vida
y se puso a palpitar...

Tan fuerte y fuerte latía...
Que dentro de mi sentí
que sin el mío morías,
por estar lejos de mí

Dibujé otro corazón
Y con amor los uní
pude escuchar sus latidos
aquí muy cerca de mí...

También escribí tu nombre
Y no lo pude evitar...
al escribir cada letra...
¡De amor me puse a llorar!

Carmen Patiño Fernández
Carmiña
28 de Agosto de 2006

CERCANA DISTANCIA

Cercana Distancia…

Hoy he visto tan cercana la distancia
que me sentí perder en la lejanía del tiempo,
entre las burlonas y gigantes araucarias…

Aquellas que un día,
nos enseñaron sus centenarias raíces, desnudas en el tiempo,
y nos recordaban el esqueleto de un fantasma envejecido,

Y aun así… Erguían sus brazos mirando hacia el mar,
contando la historia de aquel bello paraje,
que hicimos tuyo y mío…

Lejos van quedando esos días de vino y de rosas
que vivimos tú y yo, y siento como el polvo del camino,
va cegando los ojos y me siento aturdida y perdida,
por eso me he sentido confusa y ya no se,
si voy, o vengo…

Tal vez despierta, en mis noches alucine
o tal vez soñándote en mis días , duerman mis fantasías
pero siento tu cercanía cada día más distante
¡Y no sé por que!

Por eso diviso perpleja ese horizonte
y señalo con el dedo aquella estrella,

Seguro que es la misma que un día tú y yo divisamos,
extiendo la mano y la quiero alcanzar…
Pero está lejos, muy lejos…Aunque su brillo casi me ciega

Tenía un nombre ¿Recuerdas?

Tal vez si la llamo, parpadee y me hable de ti…
porque aun estando tan cerca,

Tú estás tan distante ¡Que no alcanzo a verte!...

Carmen Patiño Fernández
Carmiña…
La Coruña día 13 de abril de 2008

Cercana distancia

Code: 1008237126448
Date Aug 23, 2010 7:41 PM UTC

SER VIEJO NO ES PECADO

SER VIEJO NO ES PECADO


Los años son escaleras…
Que suben sin ascensor
Van peldaño tras peldaño
Y cada día más alto
Queda el rellano de amor…

Nos gusta disimular
Y aparentar juventud,
Mas por más que rice el rizo
La vejez está presente
Causando nuestra inquietud…

Todos somos muy joviales
A la hora de vestir,
Con setenta y de bikini
Nos gusta lucir palmito
Aunque haya que sufrir

Pero hay que ser realistas
Y mirarnos al espejo,
si la cadera te tira,
no puedes usar tacones
porque el cuerpo está parejo


Por eso escucha un consejo
que te voy a regalar
si quieres llegar a viejo
la familia y tus amigos
es a quien debes cuidar

los primeros son tus hijos
los que tú criaste ayer,
procura darles cariño
a tus padres del mañana
que orgulloso habrás de ver

Los amigos de verdad
Has de cuidar con esmero
Pues si tienes un problema
O necesites consejo
Acude a ellos primero…


La semilla que has plantado
con ilusión y cariño
muy fuertes van a crecer
para un futuro cercano
que hoy comienza a florecer…

por eso recuerda siempre
que el pasado es olvidado
y si quieres ser feliz
aprendiendo a envejecer
llegarás a comprender

¡Que ser viejo! No es pecado...
Carmen Patiño Fernández...
Carmiña

Ser viejo no es pecado

Code: 1008237115060
Date Aug 23, 2010 8:39 AM UTC

UN PUÑADO DE OLVIDOS

Un puñado de olvidos…

Si hoy pudiera regresar, de nuevo
Al arenal de la vida

Cogería sin dudar,
Puñado de olvidos
Que hace tiempo enterré
Entre las dunas del dolor,

Pero abrumada entre el brillo de su arena
Y el pozo de tus ojos negros
Quedé ciega y sepultada en tu mezquina maldad,
sin querer recordar nada más
desde el fatídico día
de tu punto de partida,

Con esos recuerdos se esfumaron,
los bellos días que no volverán y se han difuminado entre los recuerdos que ensombrecen mi alma,
al verlos varados en la soledad que hoy queda al descubierto,
cuando pensaba, estarían a buen recaudo
entre el fango y la sirte del olvido…

Pero hoy con el paso del tiempo, han salido a saludarme de nuevo
las calaveras de tu recuerdo,
y se han empecinado una vez más en chapotear
por las oscuras cloacas de mi alma…
que ni vive ni muere… pensando en ti…
y en el daño que tú le has causado,
destrozando mi vida…
Si pudiera volver atrás, tan solo cogería de ti…
Un puñado de olvidos…

Carmen Patiño Fernández
Carmiña
La Coruña día 19 de Agosto de 2010


UN PUÑADO DE OLVIDOS

Code: 1008197089913
Date Aug 19, 2010 8:57 PM UTC

sábado, 21 de agosto de 2010

O REMENDO

O REMENDO

Code: 1008217104503
Date Aug 21, 2010 8:59 PM UTC


Hei de coser un remendo
dentro do meu corazón
para así seguir facendo
do noso amor unha unión

Sei que o remendo ha rachar
tan pronto tires un pouco
porque non sentes amor
eu no che teño tampouco

así que vamos tirando
por dicir que aí un papel
que firmamos ante un crego
sen ter nin lúa de mel

máis racharan os buracos
polo esforzo recibido
de soportar frío inverno
sen ter calor recibido

martes, 10 de agosto de 2010

PREGO A DEUS SEXAS FELIZ...

Vaste casar miña filla
e partes me o corazón
porque te vas pra tan lonxe
tan lonxe da tua nación

naciche coma anduriña
sempre voando voando
coma se tiveses alas
que o ceo foses cruzando

naciche no extranxeiro
como emigrante galega
entre ingleses te criaches
e a Canadá xa te achegas,

Non sei si un día de novo
eu podréi volver a verte
pero filla estou segura
que xamais ei de esquencerte

de bagoas céganse os ollos
case non poido escribir
pensando miña neniña
canto me queda sofrir...

ti vaste e queda teu pae
coma un neniño pequeno
co alzheimer sua compaña
e eu coberta de medo...

Vaste casar miña filla...
¡e eu case morta quedo...!

xa se achega a despedida...

xa vexo a noite chegar
vexo os paxáros voando
xa vexo a sombra ao pasar
soia e cos anos cangando...

xa as árbores van sin sombra
cheas van de craridade
aos meus ollos lles estorba
e non ven mais que soidade...

por mais que miro non vexo
meus paxariños no niño
paxariños piadores ...
que xa non pian no ouido

Ay que lembranzas tan tristes
Ay que pena deus me deu
que tiña o ceo enteriño
pero de min el fuxeu...

quen me iba a min decir
que as peniñas que pasei
como emigrante anduriña
que polo mundo chorei

pensando un mundo mellor
surquei os mares e o vento
mais so recordo con dor
as penas eo sofrimento

dun outeiro soterrado
deixo o corazón sangento
baixo un cipres que da sombre
a tumba co fillo dentro...

coma xa pouco me queda
e tan soiña me vexo
á morte xa non me asombra
e mais ¡eu casi a desexo...!
XA SE ACHEGA A DESPEDIDA...

Code: 1008117021788
Date Aug 11, 2010 2:11 AM UTC

Carmen Patiño Fernandez
Carmiña