jueves, 16 de agosto de 2012
MEU PARAÍSO GALEGO
Deus rexeitou me do ceo
cando mortiña me veu
preguntou me onde eu era
de Galiza dixen lle eu..
A o sentir o meu acento
con un bico e un sorriso
dixo Galiza era o mesmo
que vivir nun paraíso…
Entón chegou un gaiteiro
e o ve la gaita roncar…
foi chamar a Santiaguiño
e a os dous fixo chorar
Entón espertei mortiña
e cansada de bailar
nosa muiñeira galega
que ata o ceo foi chegar…
Non sei se isto foi soño
ou se foi a realidade,
mais Galiza e o paraíso
onde eu vivo de verdade…
Carmen Patiño Fernández
A Coruña día 17 de agosto de 2012
miércoles, 8 de agosto de 2012
Ayer hablé con el viento
y el besando mi cara
quiso acallar el momento
en que por ti suspiraba
El viento triste y calmado
comprendiendo mi sufrir
me dió el beso que me has dado
justo antes de morir...
Solo Dios quiso ese día
en que me ausenté un momento
te alejara de mi lado
y evitar más sufrimiento...
Te fuiste pero aqui estás
y aunque no sé la razón
se que siempre vivirás
dentro de mi corazón...
Con cariño tu esposa Carmiña
y el besando mi cara
quiso acallar el momento
en que por ti suspiraba
El viento triste y calmado
comprendiendo mi sufrir
me dió el beso que me has dado
justo antes de morir...
Solo Dios quiso ese día
en que me ausenté un momento
te alejara de mi lado
y evitar más sufrimiento...
Te fuiste pero aqui estás
y aunque no sé la razón
se que siempre vivirás
dentro de mi corazón...
Con cariño tu esposa Carmiña
Suscribirse a:
Entradas (Atom)